Zr. Beatrijs: Dans
Dansen is bidden met de benen; marcheren is vloeken met de voeten. (Wim Kan)
Bidden met de benen, zo noem ik vaak het sacrale dansen tijdens onze liturgische vieringen. Er zijn zoveel vormen van bidden, en dansen is daar een van. Christus zelf gaat ons hierin voor, zo zingt een lied: Hij leidt de dans van ons, zijn kerk; hij is de dansmeester van het geloof.
Dans, dans waar je ook maar bent,
Ik ben de heer van de dans, zei Hij.
Ik leid jullie allen waar je ook bent,
Ik leid jullie allen in de dans, zei Hij.
(Sydney Carter)
Dat liturgie en dansen met elkaar te maken hebben, bepleitte Augustinus al. Hij schreef:
Ik loof de dans want hij bevrijdt de mensen van de zwaarte van de dingen en verbindt wie vervreemd is weer met de gemeenschap.
Ik loof de dans die alles vraagt en alles geeft: gezondheid, helderheid van geest en bezieling.
De dans wil dat mensen geestdriftig zijn en evenwichtig en al hun krachten benutten.
Ik loof de dans. O, mens, leer dansen.
De dansvorm die we in ons klooster beoefenen is een vorm van bidden en mediteren in beweging, en maakt gebruik van krachtige symbolen, zoals een middelpunt, de cirkel, het kruis, de spiraal. Het dansen nodigt mij uit om met volledige aandacht aanwezig te zijn, in het hier en nu, in elke pas, in elke beweging. Meestal zijn het eenvoudige kringdansen, op klassieke muziek, volksmuziek of religieuze muziek (eenvoudige liederen of mantra’s uit Oost en West). De herhaling speelt hierbij een grote rol want die helpt me op de weg van bewustwording, van heel worden, van vrij worden in lichaam, ziel en geest.